μέρες. Τότε ο Ξέρξης διέταξε να πετάξουν στη θάλασσα αλυσίδες για να τη δέσουν, να τη μαστιγώσουν και να τη σημαδέψουν με καυτό σίδερο επειδή δεν υπάκουσε στις διαταγές του. Την ώρα που οι άντρες του εκτελούσαν την τιμωρία, έπρεπε να λένε: “Αλμυρό και πικρό ρεύμα εσύ, ο αφέντης σου σου επιβάλλει αυτή την τιμωρία επειδή τον έβλαψες, εκείνον που ποτέ δεν έβλαψε εσένα”. Α, επίσης αποκεφάλισε τους μηχανικούς που είχαν κατασκευάσει τις γέφυρες.
Ο μεγάλος ιστορικός Ηρόδοτος αποκάλεσε την όλη επίδειξη “αλαζονική”, χαρακτηρισμός που είναι μάλλον υποτονικός σε σχέση με την πραγματικότητα. Οι λέξεις “παράλογη” και “παραληρηματική” είναι σίγουρα πιο ταιριαστές. Λίγο πριν το συγκεκριμένο περιστατικό, ο Ξέρξης απηύθυνε μια γραπτή επιστολή σε ένα γειτονικό όρος στο οποίο έπρεπε να φτιάξει μια δίοδο. “Μπορεί να είσαι ψηλό και υπερήφανο”, έγραφε, “αλλά μην τολμήσεις να μου δημιουργήσεις προβλήματα. Αλλιώς θα σε ρίξω στη θάλασσα”. Πόσο αστείο είναι όλο αυτό; Κυρίως όμως πόσο αρρωστημένο;
Οι παραληρηματικές απειλές του Ξέρξη δυστυχώς δεν αποτελούν μια μεμονωμένη περίπτωση στην ιστορία. Μαζί με την επιτυχία, κυρίως όταν αυτή συνδέεται με εξουσία και ισχύ, εμφανίζονται και μερικές από τις μεγαλύτερες και πιο επικίνδυνες αυταπάτες: η αντίληψη ότι δικαιούσαι να έχεις προνομιακή μεταχείριση, η ανάγκη σου για απόλυτο έλεγχο και η παράνοια.
Ας ελπίσουμε ότι δεν θα παραφρονήσουμε σε τέτοιο βαθμό ώστε να αρχίσουμε να δίνουμε ανθρώπινη υπόσταση και να επιβάλλουμε αντίποινα σε άψυχα αντικείμενα. Αυτή είναι η απόλυτη, αναγνωρίσιμη τρέλα και ευτυχώς σπάνια. Το πιθανότερο και πιο συχνό είναι ότι αρχίζουμε να υπερεκτιμούμε την ίδια μας τη δύναμη. Τότε χάνουμε την προοπτική των πραγμάτων. Και στο τέλος μπορεί να καταλήξουμε ένα τερατώδες ανέκδοτο, σαν τον Ξέρξη.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου
Άφησε το σχόλιο σου