έρθει σε μια από τις ομιλίες μου, του είχε εξάψει την περιέργεια το γιατί δεν έβρισκα κανένα ενδιαφέρον στην πολιτική. Δεν ήταν ένα σημαντικό μέσο που μ’ αυτό θα μπορούσες να φέρεις τάξη σε τούτον τον μπερδεμένο κόσμο; Μίλησε ακόμα για το τι έλπιζε να κάνει στον κόσμο της πολιτικής, για το πόσο ελεεινά διεφθαρμένη ήταν, αλλά καθώς ένοιωθε πολύ έντονα ότι μπορούσε να κάνει κάτι μ’ αυτήν, έλπιζε ότι θα φέρει καλύτερες κοινωνικές συνθήκες. Ήταν ένας ξύπνιος άνθρωπος και είχε αντίληψη κάποιων πραγμάτων, αλλά διψούσε να ξέρει περισσότερα. Και τέλος, μίλησε λίγο για τη ζωή του.
«Η πολιτική», είπα, «είναι απλώς ένα παρακλάδι της ζωής και το να εστιάσει κανείς όλη του την προσοχή σ’ αυτήν – όπως και γίνεται – είναι το να λατρεύεις το μέρος και όχι το όλο· και στην εξέλιξη του μέρους υπάρχει σύγκρουση, σύγχυση και ανταγωνισμός. Το μέρος, δεν μπορεί ποτέ να συνεισφέρει στην κατανόηση του όλου. Η πολιτική βοηθάει να εστιάζεις τη σκέψη,
αλλά στην λάθος κατεύθυνση. Όταν η σκέψη κατευθύνεται σωστά, η πολιτική έχει τη δική της σωστή θέση, αλλιώς γίνεται πηγή σοβαρών κινδύνων. Χωρίς σωστή σκέψη, η πολιτική γίνεται από μόνη της ένα παιχνίδι, ένα καταστροφικό παιχνίδι για την ανθρωπότητα.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου
Άφησε το σχόλιο σου