στέκει μακρυά της, την κορόιδευε και την έλεγε πως ως τενόρος έπρεπε να λείπει και να δίνει συναυλίες για να ευφραίνει τις πονεμένες του κόσμου όλου καρδιές. Μα την δικής της την καρδιά δεν την απάλυνε, και η φωνή του που ακούγονταν στους ξένους γλυκιά σαν μέλι στης Γιαννούλας την ζωή ηχούσε ως άψυχος χαλκός και ως βροντόφωνο άτεχνο τύμπανο.Μα η Γιαννούλα τον αγαπάε.
Η Διονυσία ήξερε του κόσμου όλα τα θαύματα, αστρονομία και φυσική, μαθηματικά και ιστορία. Η Διονυσία έβλεπε τα μέλλοντα και ήξερε να διαβάζει τον καιρό. Η Διονυσία είχε πίστην ισχυρή τόσο που να μετακινεί ογκόλιθους προβλημάτων και βουνά δυσκολιών, είχε μέθοδο, επιμονή και τσαγανό, Όταν έβαζε στόχο όλα τα κατάφερνε ήξερε να ζυγίζει τις ανάσες της και να μαθαίνει και τους άλλους τούτο να κάμουν. Όμως ο γιος της Διονυσίας όταν τα παιδιά του σχολείου τον κορόιδευαν επειδή ήταν κουμπούρας, του έλεγε με πείσμα και δογματισμό, , διάβασε μην μείνεις κούτσουρο. Διάβασε να γίνεις σαν εμένα. Και δεν έσκυβε από το πρόβλημα του πάνω να τον ακούσει, να τον γαληνέψει και τον καθοδηγήσει να νικήσει του κόσμου την κακία. Η Διονυσία για τον γιο της ήταν ανύπαρκτη μα ο γιος της την περίμενε να φανεί. Μέχρι τότε απέφευγε τους βασανιστές του και καταπιάνονταν με την ξυλουργική που τόσο του άρεσε.
Ο Βλάσης είχε πλούτη πολλά και κτήματα και σπίτια και κοσμήματα και επιχειρήσεις. Και τα έδωσε όλα, στους φτωχούς, τα χάρισε όλα σε ιδρύματα τα πρόσφερε όλα στα νοσοκομεία. Μα τον αδερφό του δεν τον μιλούσε , δεν τον συμπαθούσε γιατί κάποτε παντρεύτηκε την γυναικά που αγαπούσε ο ίδιος. Και σε κάθε ευκαιρία τον κακολογούσε στους συγγενείς και στους φίλους, προβάλλοντας πάντα τις δικές του αγαθοεργίες και τις πράξεις καλοσύνης. Μάλιστα φώναζε συχνά στους δρόμους που περπάταγε, να δώσω το σώμα μου να καεί , για όλους εσάς τους φτωχούς.. Μα τι και αν το έδινε στην πυρά, τον αδελφό του αδύνατον του ήταν να δεχτεί μήτε να αγκαλιάσει γιατί δεν είχε μέσα του αγάπη. Τίποτα δεν τον ωφέλησε τον Βλάση και όλα ας τα χάρισε, γιατί του έλειπε η αγάπη.
Η Κυριακή ήταν εθισμένη στο όπιο και η μάνα της την έβαλε κλειστή μέσα σε ένα μοναστήρι. Η Κυριακή φώναζε και ωρύονταν μα εκεί απομονωμένη μονάχα μπόραγε να βγει από την συνήθεια της και να ελευθερωθεί. Έβριζε την μάνα της και αυτή με ελπίδα χάιδεψε την κεφαλή της κόρης της και τσι είπε.. Για καλό σου...
Τι ιδιότητες έχει η αγάπη, αναρωτιόνταν η Τσάνα και ρώταε την γιαγιά της της την Ρήγκα. Τι κάμει η αγάπη μπάμπω? Η αγάπη παιδί μου είναι ένα πολυσύμπαν που ξεκινά από την πρόθεση την μέσα της καρδιάς. Η αγάπη μακροθυμεί.. Τι πάει να πεί μακροθυμεί.. Μακροθυμεί όπως η Γιαννούλα, που περιμένει και δίνει χρόνο και χώρο στον άλλον να διορθωθεί, να δεί το λάθος. Μακροθυμεί η πλατιά καρδιά που φέρεται με μεγαλοψυχιά και αρχοντιά και δεν κατακεραυνώνει τον άλλον για τα λάθη του..Η αγάπη ωφελεί τον άνθρωπο. Η αγάπη δεν ξιπάζεται όπως ο Βλάσσης , δεν κάνει ασχήμιες ούτε κακολογεί ότι και αν έχει γίνει. Η Αγάπη ψάχνει να βρει από που πηγάζουν οι σκέψεις και πως. Γιατί η Αγάπη δεν ζητά τα εαυτής, αλλά του άλλου. Για ψάξε μέσα σου και συ και βρες γιατί μ αγαπάς? Γιατί νιώθεις καλύτερα επειδή σε φροντίζω και σου μιλάω γλυκά και σου φτιάχνω καλούδια, η μ αγαπάς ακόμη και αν αχρηστευθώ και πέσω άρρωστη στο κρεβάτι και πάψω να σε διακονώ?? Η Αγάπη δεν χαίρεται με την αδικία αλλά συγχαίρει όταν φανεί η αλήθεια όπως η μάνα της Κυριακής που απαρνήθηκε την αγάπη την εγωιστική να την έχει κοντά της και με δάκρυα την έκλεισε για να σωθεί. Η Αγάπη σαν τον γιο της Διονυσίας όλα τα ανέχεται όχι να κάθεται να τρώει ξύλο αλλά να μην μισεί αυτόν που το το δίνει.Η Αγάπη πάντα πιστεύει, δεν χάνει την εμπιστοσύνη της στην αγάπη και στην δύναμη που αυτή εξαπολύει.Η Αγάπη ποτέ δεν ξεπέφτει, δεν χάνει την αξία και τον ρόλο της, δεν χαντακώνεται. Η αγάπη πονάει, θυσιάζεται και υπηρετεί, η Αγάπη δεν ακολουθά το θέλημα σου μα τρέχει πίσω από την ανάγκη του άλλου. Θα έρθει η μέρα που θα καταργηθεί η πρόγνωση, οι γλώσσες και η ίδια η γνώση γιατί τώρα έχουμε όλοι μερική γνώση και βλέπουμε τα πράγματα σαν από καμπυλωτό καθρέφτη, θαμπά.Με χιλιάδες σκέψεις να μας αλλάζουν δρόμο μέσα μας και άτακτες φωνές να μας μπερδεύουν. Όταν ήμουν μικρή, νήπιο, σκεφτόμουν σαν νήπιο , μιλούσα σαν νήπιο, ήθελα σαν νήπιο, έκρινα σαν νήπιο. Όταν έγινα γυναικά έπαψα να είμαι νήπιο, έπρεπε να πάψω να μιλάω , να σκέφτομαι,να θέλω και να κρίνω σαν νήπιο. Έπρεπε να μάθω να αναλαμβάνω ευθύνες και αποδέχομαι τις επιπτώσεις των σκέψεων, λόγων και των πράξεων μου. Να χειρίζομαι τα αναπάντεχα της ζωής και να τα διαχειρίζομαι με στόχο την κοινωνία μου με τους άλλους. Γιατί αυτό που με κάνει ευτυχισμένη είναι η αρμονική σχέση με τους άλλους. Η Αρμονική σχέση με τα σπλάχνα μου , Η αρμονική σχέση με την Αγάπη. Τώρα γνωρίζω μόνο ένα μέρος από την αλήθεια, γιατί έχω τόσα άλλα να με πλανεύουν..Ώστε τώρα μας απομένουν τρία πράγματα: η πίστη δηλαδή η εμπιστοσύνη στην πρόνοια και την ροή που έχει η Αγάπη του Φωτός, η ελπίδα πως μέσα από όλα τα καμίνια που περνάμε καίγονται τα κίβδηλα των πεποιθήσεων και οι εγωισμοί μας και η αγάπη, η αγάπη για Αλήθεια, η αγάπη για τον δίπλα, η αγάπη για τον απέναντι, η αγάπη για τον εαυτό, η Αγάπη για το Φως.. . Πιο μεγάλη από όλα αυτά είναι η αγάπη.
Άλεξ Κουπί
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου
Άφησε το σχόλιο σου