Translate

Σπόροι Αλληλεγγυής

Πριν από ένα ακριβώς χρόνο ένας αγαπημένος φίλος, εκπροσωπώντας το Πελίτι και καλεσμένος από την οργάνωση "15ος Κήπος", πήγε να μιλήσει για την κομποστοποίηση και την αστική καλλιέργεια σε μία ομάδα προσφύγων στα σύνορα Συρίας και Λιβάνου. Η εμπειρία τον συγκλόνισε τόσο που για μία ολόκληρη εβδομάδα αφότου γύρισε έμεινε έγκλειστος στο σπίτι του, μη μπορώντας να μιλήσει σε κανέναν. Στην ομάδα που δίδαξε μόνο
δύο άτομα δεν είχαν υποστεί φυλάκιση και βασανισμό: ο ίδιος, και ένας δεκαπεντάχρονος Σύριος. Ο εν λόγω δεκαπεντάχρονος είχε φτιάξει έναν μικρό κήπο στο μπαλκόνι του σπιτιού του, με τούβλα και χώμα που το μάζευε και το ανέβαζε κουβαδάκι-κουβαδάκι, με σκοπό να μπορεί η μητέρα του να καλλιεργεί εκεί την τροφή τους και να μη ρισκάρει να βγαίνει έξω με τον κίνδυνο να την πετύχει το βόλι κάποιου ελεύθερου σκοπευτή...

Στο σεμινάριο συμμετείχαν άνθρωποι που πρωτοστάτησαν στους αγώνες για την επιβίωση την αντίσταση και την αξιοπρέπεια, και η πρώτη γυναίκα που φυλακίστηκε στη Συρία με τον τωρινό εμφύλιο. Δύο από τους συμμετέχοντες είχαν περάσει τα σύνορα Συρίας-Λιβάνου για πρώτη φορά, για να παρακολουθήσουν αυτό το σεμινάριο. Μία γυναίκα που αναμενόταν δεν κατάφερε να περάσει τα σύνορα της Συρίας, και παραμένει αγνοούμενη.

"Ξεκινήσαμε με ένα τριήμερο σεμινάριο-συνάντηση του δικτύου 15th Garden, σε μία περιοχή που απείχε μιάμιση ώρα από τη Βηρυττό. Η Μέση Ανατολή τον Αύγουστο έχει πολλή ζέστη και υγρασία. Η Βηρυττός και τα περίχωρά της ήταν στρατοκρατούμενα, με πολλά κτίρια μισο-ερειπωμένα από πρότερους πολέμους και βομβαρδισμούς. Ποτέ δεν ήσουν σίγουρος εάν θα καταφέρεις να φτάσεις από το ένα στο άλλο μέρος γιατί γίνονταν εκρήξεις και είχε στρατιωτικά και αστυνομικά μπλόκα παντού. Το σεμινάριο είχε σαν θέμα την καλλιέργεια, τη σποροφύλαξη, και την κομποστοποίηση. Απευθυνόταν σε αγρότες-κηπουρούς ασχέτως θρησκείας ή παράταξης, και των δύο φύλων (η Via Campesina βάζει πάντα σαν όρο να συμμετέχουν άντρες και γυναίκες 50-50). Αυτοί που το παρακολούθησαν ήταν Σύριοι και Παλαιστίνιοι που ζουν και καλλιεργούν σε στρατόπεδα προσφύγων (προσφυγικούς καταυλισμούς) μέσα στο Λίβανο. Υπάρχουν 19 στρατόπεδα/καταυλισμοί προσφύγων μέσα στο Λίβανο.

Μετά το σεμινάριο, πήγαμε σε έναν αυτοδιαχειριζόμενο καταυλισμό προσφύγων 15χλμ μακριά από τα σύνορα με τη Συρία. Μέσα εκεί υπάρχει σχολείο, ιατρείο και νοσοκομείο. Φιλοξενήθηκα σε ένα σπίτι μίας κάπως ευκατάστατης οικογένειας Συρίων λίγο έξω από τον καταυλισμό, που υποστήριζαν και βοηθούσαν τους ανθρώπους του καταυλισμού. Πήγαμε σπόρους, κοπριά και εργαλεία στους ανθρώπους του καταυλισμού, κάναμε σπορεία, και φτιάξαμε έναν μικρό λαχανόκηπο με τα παιδιά. Οι άνθρωποι έπαιρναν τους σπόρους με δάκρυα στα μάτια, και τους κρατούσαν με ευλάβεια. Η τροφή εκεί είναι λιγοστή, και μας έλεγαν ότι οι άνθρωποι τρώνε όλα τα χόρτα του δρόμου προκειμένου να επιβιώσουν. Οι γυναίκες (κυρίως) κάλυπταν τα πρόσωπά τους όταν έβγαιναν από εκεί, με το ίδιο σκεπτικό που το κάνουν και οι Ζαπατίστας στο Μεξικό (για να μην αναγνωρίζονται από τις αρχές). Το βράδυ έπαιζαν μουσική: δυνατά, εμψυχωτικά, αντιστασιακά τραγούδια!

Πρόκειται για έναν λαό ανοιχτόκαρδο, καλόπιστο και αγαθό. Οι άνθρωποι αυτοί αντιστέκονται ζώντας."

Τα βομβαρδισμένα κτίρια στις γειτονιές της Δαμασκού και του Χαλεπίου μετατράπηκαν σε μπαξέδες μια που η τροφή είναι δυσεύρετη και τα κτίρια μια φορά βομβαρδίζονται. Οι άνθρωποι που καλλιεργούν ελάχιστη σχέση είχαν με τη γη και την καλλιέργεια πριν τον πόλεμο, ήταν απλοί αστοί που αποφάσισαν να πάρουν στα χέρια τους την επιβίωσή τους. Περισσότερα σχετικά, εδώ.

..Έτσι ξεκίνησε το Πελίτι να στέλνει σπόρους στη Συρία. Οι σπόροι είτε ταξιδεύουν μέσα στα σακίδια δικών μας ανθρώπων, είτε στέλνονται στα παιδιά που απαρτίζουν την ομάδα "15ος Κήπος" οι οποίοι/ες βρίσκουν τρόπους να στείλουν τα σποράκια όπου χρειάζεται, σε μία χώρα που μαστίζεται από εμφύλιο πόλεμο, πείνα, και τεράστια εσωτερική (και εξωτερική) μετανάστευση (σε μία χώρα 20 εκατομμυρίων ανθρώπων, τα 10 εκατομμύρια είναι εκτοπισμένοι από τις εστίες τους). Στην Ελλάδα, αλλά και αλλού στην Ευρώπη, πάρα πολλοί αγρότες και σποροφύλακες έσπευσαν να δώσουν τους πολύτιμους φυλαγμένους σπόρους τους, και δημιουργήθηκαν "Κήποι Αλληλεγγύης" οι οποίοι παράγουν σπόρους για τη Συρία. Στο τελευταίο του ταξίδι ο φίλος μας κουβαλούσε 13 κιλά σπόρους παραδοσιακών ποικιλιών από καλλιεργητές από όλη την Ελλάδα. Το ωραίο είναι ότι ήδη υπάρχει η πληροφορία πως οι σπόροι που στάλθηκαν τον Γενάρη βλάστησαν και έθρεψαν ανθρώπους και ελπίδες.
Πριν μία εβδομάδα ο αγρός μας με πολλή χαρά έστειλε σπόρους ντομάτας και


χειμερινών λαχανικών, και έπεται συνέχεια, μια που φέτος αποφασίσαμε ένα μεγάλο μέρος από τους σπόρους που θα παραχθούν να σταλούν στους δοκιμαζόμενους από τον πόλεμο αδελφούς μας.
Οι σπόροι για άλλη μια φορά ταξιδεύουν, από χέρι σε χέρι (από σακίδιο σε σακίδιο!) και από καρδιά σε καρδιά.


Αστικός αγρός Χαλανδρίου.
Share on Google Plus

About Απέναντι Όχθη

    Blogger Comment
    Facebook Comment