Ο Αλέξανδρος, ακούγοντας κάποιον να τον ακολουθεί στο ποτάμι, κοίταξε πίσω και είδε τον Διογένη να γελά. Πρέπει να έμεινε άλλαλος για λίγο, γιατί τα πράγματα είχαν αλλάξει. Ήταν γυμνός σαν τον Διογένη, γιατί δεν μπορείς να πάρεις τα πράγματα σου στον άλλο κόσμο! Και αυτή την φορά δεν ήταν κάποιος, δεν ήταν ο αυτοκράτορας.
Αλλά ό Διογένης ήταν απαράλλαχτος. Αυτά που μπορεί να σου πάρει ο θάνατος τα είχε ήδη αποκηρύξει, έτσι ο δεν μπορούσε να του πάρει τίποτα. Ήταν ο ίδιος όπως και στην απέναντι όχθη' τώρα ήταν μέσα στο ποτάμι, ίδιος όπως πρίν.
Για να φανεί αδιάφορος, δίνοντας έτσι στον εαυτό του θάρρος και εμπιστοσύνη, ο Αλέξανδρος γέλασε επίσης και είπε, "Υπέροχα! Και πάλι συναντιούνται ο μέγιστος αυτοκράτορας και ο μέγιστος ζητιάνος". Ο Διογένης απάντησε, "Έχει απόλυτο δίκιο, μόνο που μπερδεύεσαι με το ποιός είναι ο αυτοκράτορας και ποιός ο ζητιάνος. Αυτή είναι η συνάντηση του μεγαλύτερου αυτοκράτορα και του μεγαλύτερου ζητιάνου, αλλά ο αυτοκράτορας είναι πίσω και ο ζητιάνος μπροστά. Και σε διαβεβαιώ Αλέξανδρε, έτσι ήταν και την πρώτη φορά που ειδωθήκαμε. Εσύ ήσουν ο ζητιάνος και νόμιζες πως ήμουν εγώ. Για κοίτα τώρα ποιός είσαι! Τί κατάφερες που κατέκτησε όλο τον κόσμο;
Απέναντι Όχθη
Blogger Comment
Facebook Comment