Οι διανοητικά ανάπηροι είναι εκείνοι που νομίζουν ότι δεν έχουν αρκετό μυαλό (ή φοβούνται μήπως τους τελειώσει αν το χρησιμοποιήσουν), γι’ αυτό ρωτούν τον άλλο: «Πώς είμαι; Τι να κάνω; Από πού να πάω;» Και όταν πρέπει να πάρουν μια απόφαση, ρωτάνε
διάφορους: «Εσείς τι θα κάνατε στη
θέση μου;» Πριν προβούν σε οποιαδήποτε ενέργεια, οργανώνουν μια ομάδα συμβούλων που σκέφτονται αντί γι’ αυτούς. Επειδή πραγματικά πιστεύουν ότι δεν μπορούν οι ίδιοι να σκεφτούν, αποθέτουν την ικανότητά τους για σκέψη στους άλλους — πράγμα αρκετά ανησυχητικό. Ο μεγάλος κίνδυνος είναι ότι, καμιά φορά, αυτά τα άτομα τα συγχέουμε με ανθρώπους αληθινά ευαίσθητους και αξιαγάπητους, και μπορεί να καταφέρουν, μέσα από διάφορες συμπτώσεις, να είναι πολύ δημοφιλή. (Ίσως εδώ χρειάζεται μία μόνο προειδοποίηση: Μην τους ψηφίσετε ποτέ.)διάφορους: «Εσείς τι θα κάνατε στη
Οι συναισθηματικά ανάπηροι είναι εκείνοι που εξαρτώνται διαρκώς από την επιβεβαίωση ότι κάποιος τους θέλει, τους αγαπάει, ότι είναι ωραίοι, ότι είναι καλοί.
Συνήθως, πρωταγωνιστούν σε διαλόγους όπως αυτός: - «Μ’ αγαπάς;» - «Ναι, σ’ αγαπώ...» - «Σε πείραξε;» -«Ποιο πράγμα;» -«Που σε ρώτησα.» - «Όχι, γιατί να με πειράξει;» -
-«Καλά... Εξακολουθείς, δηλαδή, να μ’ αγαπάς;»
(Είναι για κλοτσιές!)
Ο συναισθηματικά ανάπηρος βρίσκεται μονίμως σε αναζήτη ση κάποιου που θα του επαναλαμβάνει ότι ποτέ, μα ποτέ, δεν πρόκειται να πάψει να τον αγαπάει. Όλοι επιθυμούμε, φυσι κά, να μας αγαπάει αυτός που αγαπάμε, αλλά είναι τελείως διαφορετικό να ζει κανείς για την επιβεβαίωση.
Οι άντρες, έχουμε μεγαλύτερη τάση προς τη συναισθηματική αναπηρία απ’ ότι οι γυναίκες. Εκείνες, όταν είναι ανά πηρες, είναι σε θέματα πρακτικά' όχι συναισθηματικά.
JORGE BUCAY - Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΑΥΤΟΕΞΑΡΤΗΣΗΣ
Blogger Comment
Facebook Comment