Translate

Ζώντας σε ένα ψεύτικο κόσμο

Έχουμε χαθεί μέσα στην αφθονία μας. Μας περιστοιχίζει ένας απέραντος υλικός πολιτισμός, που εντέχνως βάζει φωτιά στο σύνολο των φόβων μας μέσα από την υπερδιέγερση των αισθήσεων. Μας έχει κατακλύσει η «εικόνα». Όλα γύρω μας γυαλιστερά, με περιτύλιγμα και εμείς στη μέση χαμένοι. Κοιτάμε θαμπωμένοι αυτό που συμβαίνει γύρω μας. Η απόλυτη ευμάρεια που όμως δεν γίναμε ακόμα άξιοι για να έχουμε, αφού μας λείπουν τα μαγικά χαρτάκια. Μικρά
μαγικά χρωματιστά χαρτάκια, που μόνο λίγοι διαθέτουν. Ελάχιστοι σε αυτόn τον κόσμο έχουν την δυνατότητα να φτιάξουν τέτοια χαρτάκια. Όλοι οι άλλοι νοιώθουμε μικροί και λίγοι. Φτωχοί μέσα στην τρελή πορεία του κόσμου. Αποκλεισμένοι από την ευμάρεια και την πολυπόθητη ικανοποίηση των ονείρων μας.

Μέσα σε έναν τέτοιο κόσμο ερχόμαστε και τα όνειρα για πρίγκιπες και βασιλιάδες πέφτουν στο κενό. Αδυνατούμε να ακούσουμε με τέτοιο θόρυβο. Ξεχάσαμε την φωνή της καρδιάς μας. Το μόνο που αντιλαμβανόμαστε είναι επιθυμίες. Δεν μπορούμε να ξεχωρίσουμε πια την ανάγκη από την επιθυμία. Υπερευαίσθητοι και εγωιστές, φοβόμαστε μήπως κάποιος καταλάβει την κενότητα μας. Έτσι, είναι απόλυτη ανάγκη να την καλύψουμε με φκιασίδια.

Αλλά οι άρχοντες της σπηλιάς είναι πολύ έξυπνοι. Τα φκιασίδια κοστίζουν. Κοστίζουν μικρά χρωματιστά χαρτάκια που μόνο αυτοί μπορούν να φτιάξουν... Κανένας άλλος. Έχουν το αναφαίρετο αλλά και αποκλειστικό δικαίωμα. Όλοι οι άλλοι πρέπει να παρέχουν εξυπηρετήσεις, εκδουλεύσεις, όπως χαρακτηριστικά λέγονται. Μόνο τότε μπορούν να έχουν πρόσβαση σε «μικρά χρωματιστά χαρτάκια».

Κι’ έτσι όλοι μαζί βουλιάζουμε στον Μεσαίωνα που έρχεται, με μεγάλα λόγια και αχαλίνωτες επιθυμίες. Μεγάλα πάθη και άσβεστες φωτιές που μας κατατρώγουν.

Ούτε μια στιγμή ησυχίας. Ούτε μια στιγμή σιωπής. Ποιος να προλάβει να ακούσει την φωνή του εντός Θεού. Είμαστε όλοι απασχολημένοι με το κυνήγι των αχαλίνωτων επιθυμιών. «Γιατί να έχουν οι άλλοι και όχι εγώ; Θα γίνω σαν κι’ αυτούς… Θα κάνω ότι χρειάζεται, θα πουλήσω το τομάρι μου στο διάολο... Αφού μπορούν αυτοί τότε μπορώ κι’ εγώ... Αφού το κάνουν όλοι τότε είναι σωστό... Άλλωστε κανείς δεν γύρισε να μας πει πως είναι η κόλαση!»

Η άγνοια είναι ευτυχία

Δεν είναι ότι δεν ξέρουμε ποιο είναι το σωστό. Τα μηνύματα και οι διδασκαλίες έχουν δοθεί. «Αγαπάτε αλλήλους», «Μην κάνεις στους άλλους αυτό που δεν θέλεις οι άλλοι να κάνουν σε σένα», «Αν θες να φτάσεις γρήγορα, πήγαινε αργά», «Γνώρισε τον Εαυτό σου», «Νίκησε τις ψευδαισθήσεις σου»και άλλα πολλά τέτοια.

Χιλιάδες ήρωες του παρελθόντος, όχι από αυτούς που κάνανε πολέμους, αλλά από αυτούς που σταυρώθηκαν για να μην γίνονται πόλεμοι, μίλησαν, φώναξαν, ούρλιαξαν, βασανίστηκαν, πέθαναν... Η ανθρωπότητα όμως είναι απτόητη. Σταθερά προδίδει το πεπρωμένο και τον εαυτό της. Πάντα μπροστά στο σταυροδρόμι διαλέγει τον εύκολο δρόμο.

Η λεωφόρος είναι για τους πολλούς, τα μονοπάτια είναι για τους λίγους.
Γι’ αυτούς που δεν φοβούνται να πουν:

Όχι, δεν είμαι σαν τους άλλους. Θα κάνω το σωστό και όχι επειδή το κάνουν οι πολλοί αλλά επειδή πρέπει να γίνει. Δεν είμαι τέλειος αλλά προσπαθώ να είμαι άνθρωπος… Να κοιτάω ψηλά... Να ψάχνω για το φως... Να αναγνωρίσω την Πηγή μου... Να μάθω την Αλήθεια μου και μόνο τότε θα μπορώ να δω το ζώο μέσα στο οποίο κατοικώ. Να το ορίσω Εγώ. Να το αφεντέψω έτσι πως θέλω. Εγώ είμαι ο αιώνιος και όχι αυτό. Να βγω από το ψέμα του κόσμου. Να αφήσω την εικόνα και να έρθω στην Ουσία…

Θέλω να γίνω «Άνθρωπος». Από αυτούς που κοιτάνε ψηλά, εκεί που είναι τα διαμάντια, και τα’ αστέρια που λάμπουν, και όχι ανάποδα.
Αυτός είναι ο αγώνας. Να βρω κι’ άλλους σαν και μένα. Ξέρω πως είναι λίγοι και νοιώθουν αδύναμοι και μόνοι καθώς αντικρίζουν την πλημμύρα των «υπνωτισμένων» γύρω τους. Φοβισμένοι από τα μιλιούνια των τρελλών. Τι μπορούμε να κάνουμε μπροστά στον χείμαρρο; Πώς να τον σταματήσουμε;

Και λέω, ας αφήσουμε να πάει στην πορεία του. Κανείς δεν μπορεί να σταματήσει μια χιονοστιβάδα παρά μόνο οι δυνάμεις που την γέννησαν. Πάντα μια άλογη δύναμη είναι δύναμη καταστροφής αλλά και κάθαρσης.

Αλλά εμείς υπάρχουμε όσο λίγοι και να είμαστε. Υπάρχουμε και οφείλουμε να το αποδεχτούμε. Να το πιστέψουμε και να νικήσουμε τον φόβο. Να αγαπήσουμε την μοναξιά μας γιατί μέσα σε αυτή μόνο μπορούμε να μείνουμε ατάραχοι και να αφουγκραστούμε τον εντός Θεό μας. Είναι το δώρο που μας έκανε επειδή τον ψάχνουμε.

Κι’ αφού μάθουμε την «φύση» μας να ψάξουμε να βρούμε ο ένας τον άλλο. Να μην είμαστε άλλο σκόρπιοι. Να γίνουμε ένα σώμα, δίπλα στον χείμαρρο. Όχι μια μάζα, ούτε ένα κοπάδι, αλλά ένα σώμα, μια γροθιά, μια παλάμη προσφοράς, ένα χαμόγελο ελπίδας, μια αχτίνα φωτός για όλους αυτούς που ονειρεύονται να ζήσουν στο φως του ήλιου και όχι στην λάσπη της σπηλιάς.

Κατάματα να κοιτάξουμε τον φόβο μας

Να τον κοιτάξουμε κι’ ας ξέρουμε ότι μας νίκησε στο παρελθόν. Όποιος δεν πολέμησε και δεν έχασε από το ζώο που ζει μέσα του δεν μπορεί να ισχυρίζεται ότι το γνωρίζει. Αν δεν έχει νοιώσει τον φόβο να του μαγκώνει την ψυχή, να του παραλύει τα μέλη, να τον κάνει να θέλει να τρέξει σαν τρελός χωρίς σταματημό, δεν γνωρίζει το ζώο του. Αλλά όσο και να τρέξεις, όσο και να ουρλιάξεις δεν μπορείς να ξεφύγεις. Εκεί μένεις κλειδωμένος και παγωμένος από τον φόβο του θανάτου. Πέφτεις αλλά ξανασηκώνεσαι. Κι’ αυτό πολλές φορές. Μέχρι που κάποια στιγμή κάτι ξυπνάει μέσα στο μυαλό σου. Κάτι αναθαρρεύει. Πως είναι δυνατόν τόσες φορές πεσμένος αλλά ακόμα ζωντανός. Και τότε μπορείς να σταματήσεις το τρέξιμο.

Σταμάτα και κοίτα πίσω σου. Δεν ήταν φαντασία σου, ένα θηρίο σ’ ακολουθεί, ανήμερο, απαιτητικό, πονηρό, όμορφο, άσχημο, έξυπνο και ηλίθιο ταυτόχρονα και το χειρότερο απ’ όλα το κοιτάς και βλέπεις την φάτσα σου, σκοτεινιασμένη και μουντή να σε κοιτάει απειλητικά έτοιμη να σε κατασπαράξει.

Κάτι μέσα σου όμως ξύπνησε. Τόσες φορές πεσμένος κι’ όμως τόσες φορές ζωντανός ξανασηκώθηκες. Κάποιος μέσα σου επιβιώνει συνέχεια, είναι ακατάστρεφτος και συνειδητοποιεί τον εαυτό του. Μόνο τότε τελειώνει το τρέξιμο.

Στέκεσαι μπροστά του και το κοιτάς κατάματα. Τόσο καιρό σε κυνηγάει, τόσο καιρό προσπαθεί να σε κατασπαράξει. Τώρα όμως είσαι αιώνιος, κάτι μέσα σου έχει ξυπνήσει, δεν έχει νόημα να τρέχεις από κάτι που δεν μπορείς να ξεφύγεις. Δεν υπάρχει πια μέρος να κρυφτείς. Μείνε ακίνητος, Νιώσε τον φόβο του. Δες το κατάματα. Πολέμησε το.

Είσαι έτοιμος να τα δώσεις όλα. Να το νικήσεις τώρα που κατάφερες να το δεις, να το αντιμετωπίσεις. Έτοιμος να πολεμήσεις τον προαιώνιο εχθρό. Ήρθε η στιγμή που θα νικήσεις ή θα χαθείς. Νάτο ορμάει έτοιμο να σε κατασπαράξει. Έρχεται κατά πάνω σου μέσα στην τρομερή του φούρια. Κάθε μόριο του εαυτού σου έτοιμο για την μεγάλη μάχη, προσμένει την σύγκρουση. Και τότε συμβαίνει το αναπάντεχο. Εκείνη την ύστατη στιγμή η αγωνία σου τελειώνει καθώς αντί να χτυπηθείς μαζί του αυτό «μπαίνει μέσα σου και γίνεστε ένα».

Αποσβολωμένος μένεις να κοιτάς. Αλλά κανείς δεν είναι γύρω. Είσαι μόνος σου αλλά για πρώτη φορά είσαι «ολόκληρος». Σκοτάδι και Φως μαζί, αλλά ο Κύριος του είσαι Εσύ. Όσο άσκημο κι’ αν είναι, είναι ένα κομμάτι από σένα. Οφείλεις να το προσέξεις και να το καθαρίσεις. Να το φροντίσεις αλλά να μην το αφήσεις να σε παρασύρει. Τώρα πια η τίγρη σου είναι πρόθυμη να σε ακούσει και να σε εμπιστευτεί.

Μόνο τώρα ξέρεις το φόβο των ομοίων σου. Κι’ αυτοί προσπαθούν να σωθούν. Να επιβιώσουν από το δικό τους θηρίο. Μόνοι και τρομαγμένοι, αλλά ζωντανοί και πεισμωμένοι να μην τα παρατήσουν. Δεν ξέρουν ποια δύναμη τους σπρώχνει σε αυτό τον αγώνα. Μας ξεπερνάει, είναι ακατανόητη αλλά δεν έχει καμία σημασία. Είναι μια δύναμη του Πνεύματος, είναι η αιτία της χιονοστιβάδας. Προορισμένη να αντέξει, να περάσει, να σωθεί. Τώρα το καταλαβαίνεις και τώρα μπορείς να ψάξεις για τους όμοιους σου. Δεν χρειάζονται διευθύνσεις και τηλέφωνα. Τα όμοια έλκονται σε αυτό τον κόσμο, έξω από τον μαγικό καθρέφτη.

Δεν είσαι μόνος πια. Είσαι Εσύ κι’ ο εαυτός σου. Ξαφνικά οι εικόνες που σε κατέκλυζαν μένουν χωρίς νόημα. Κοιτάς μέσα τους, κοιτάς πίσω τους. Είναι μέσα σου και έξω ταυτόχρονα. Ξέρεις ποιος τις έχει ανάγκη. Μπορείς να κοιτάς στον καθρέφτη χωρίς να εγκλωβίζεσαι. Για πρώτη φορά ένας Δρόμος ανοίγεται μπροστά σου. Ένας δρόμος με «καρδιά», που οδηγεί στην έξοδο από την σπηλιά.

Καιρός να βρεις τους συντρόφους σου... Καλή ανάβαση
!


Share on Google Plus

About Απέναντι Όχθη

    Blogger Comment
    Facebook Comment