Το Όνειρο ενός γελοίου (Nτοστογιέφσκι)

Ω πόσο είναι οδυνηρό να ξέρεις μόνος την αλήθεια: Η Γη κάποτε ήταν ευτυχισμένη και αγνή, ανήκε στους πρώτους-πρώτους προπάτορές μας που ήταν ψυχές αγνές, ήξεραν το σαρκικό έρωτα κι είχαν παιδιά, με ποτέ δεν παρατήρησα σ’ αυτούς τις φριχτές ορμές της κτηνωδίας εκείνης που όλους μας τυραννά πάνω στη Γη μας και που είναι σχεδόν η μόνη πηγή όλων μας των αμαρτιών. Όλα τα καλά πνεύματα, η επιστήμη, η σοφία και το ένστικτο της
αυτοσυντήρησης, μας κρατούσαν ενωμένους σε μια λογική κοινωνία. Αλλά το αίσθημα της αυτοσυντήρησης εξασθένησε άξαφνα. Ήρθαν οι εγωιστές κι οι φιλήδονοι και ζήτησαν ορθά

κοφτά ή όλα ή τίποτα. Για να τα έχουν όλα κατέφυγαν στο έγκλημα, να έχουν το τίποτα. Και ίδρυσαν τη θρησκεία του εκμηδενισμού με το ιδεώδες «της αιώνιας γαλήνης εις το μη υπάρχειν». Τέλος, οι άνθρωποι αυτοί κουράστηκαν από τη στείρα αυτή εργασία και στα πρόσωπά τους πάνω φάνηκε ο πόνος που τον ονόμασαν ομορφιά, γιατί «η μεγαλοφυΐα βρίσκεται μόνο στον πόνο».

Και οι Ποιητές εξύμνησαν τον πόνο…
Ω! αν όλος ο κόσμος ήθελε να θέλει, όλα θα είχανε γίνει κιόλας!

Ντοστογιέφσκι

Share on Facebook Share on Twitter Share on Google Plus

About Απέναντι Όχθη