εαυτό του και τις σχέσεις του με τους άλλους σε σωματικό, συναισθηματικό και πνευματικό
επίπεδο. Η Χοροθεραπεία στηρίζεται στην αρχή ότι ο τρόπος που κινούμαστε και εκφραζόμαστε μη λεκτικά εκδηλώνει τον τρόπο που σχετιζόμαστε με τον εαυτό μας και τους άλλους.
Πώς γίνεται μια συνεδρία
Η χοροθεραπεία μπορεί να είναι ατομική ή ομαδική, βραχείας ή μακράς διάρκειας, ανάλογα με τις ανάγκες του ατόμου. Η ατομική συνεδρία διαμορφώνεται σύμφωνα με τις ανάγκες του ατόμου την ημέρα της συνάντησης. Το λεκτικό μέρος είναι δεδομένο, υπάρχει δηλαδή συζήτηση, όπως σε κάθε ψυχοθεραπεία και γίνεται συνήθως στην αρχή και στο τέλος της συνεδρίας, για την ανάλυση και κατανόηση της θεραπευτικής διαδικασίας. Η αυθόρμητη ελεύθερη κίνηση, ο εσωτερικός διάλογος με το σώμα και άλλες τεχνικές χρησιμοποιούνται με στόχο την πρόσβαση στο ασυνείδητο υλικό και την έκφρασή του. Με αυτό τον τρόπο επιδιώκεται η επανασύνδεση του ατόμου με το σώμα του, τα συναισθήματα και τις σκέψεις του όπως αυτά βιώνονται και εκδηλώνονται ψυχοσωματικά, ως ένα όλον.
Σε ποιούς απευθύνεται
Η Χοροθεραπεία μπoρεί να είναι η εναλλακτική επιλογή για τα άτομα που:
αντιμετωπίζουν ψυχοσωματικές ασθένειες /συμπτώματα
νιώθουν ότι λειτουργούν κατά βάση με το νου και ψάχνουν για μια μορφή ψυχοθεραπείας που να χρησιμοποιεί σαν εργαλεία δημιουργικές διαδικασίες και την εξερεύνηση των συναισθημάτων και σε σωματικό επίπεδο.
Αντιμετωπίζουν προβλήματα επικοινωνίας και διαπροσωπικών σχέσεων θέλουν να αναπτύξουν αυτογνωσία δημιουργικά, μέσω της κίνησης και του σώματος, για προσωπική εξέλιξη και βελτίωση των διαπροσωπικών σχέσεων.
Ιστορία της Χοροθεραπείας και θεωρητικές προσεγγίσεις
Η Χοροθεραπεία ξεκίνησε την δεκαετία του ’50 στις ΗΠΑ από πρωτοπόρες δασκάλες χορού που πειραματίστηκαν με την θεραπευτική πλευρά του χορού σε ψυχιατρικά νοσοκομεία. Η επιτυχία της μεθόδου τους στην κοινωνικοποίηση και βελτίωση της ψυχικής υγείας των ασθενών οδήγησε στην καθιέρωση της Χοροθεραπείας ως μία από τις Δημιουργικές Θεραπείες (Creative Arts Therapies),
όπως η Δραματοθεραπεία, Μουσικοθεραπεία και Εικαστική Θεραπεία. Σταδιακά εξελίχθηκε σε συγκεκριμένη ψυχοθεραπευτική εκπαίδευση στα πανεπιστήμια, αρχικά της Αμερικής και από το 1974, της Ευρώπης (Payne, H. 1992, Appendix). Το θεωρητικό υπόβαθρο της Χοροθεραπείας, όπως αυτό διδάσκεται στην Ευρώπη και ΗΠΑ, είναι εκλεκτικό, περιλαμβάνοντας Ψυχαναλυτικές, Ψυχοδυναμικές, και Ανθρωποκεντρικές θεωρίες. Δίνεται μεγάλη έμφαση στην σημασία της θεραπευτικής σχέσης, την έκφραση του ασυνείδητου ψυχικού υλικού μέσα από την κίνηση του σώματος και την σύνδεση του νου με το σώμα.
Γιατί Χοροθεραπεία;
Η αποτελεσματικότητα της Χοροθεραπείας έγκειται στο ότι συμπεριλαμβάνει το σώμα στην διαδικασία εξερεύνησης, έκφρασης, εκτόνωσης και μετασχηματισμού των συναισθημάτων. Στην Χοροθεραπεία ο θεραπευόμενος «πλησιάζει τον εαυτό του», με ασφάλεια, μέσα από το σώμα και την αυθόρμητη κίνηση, και βρίσκει έναν ανεκτίμητο θησαυρό: την βίωση του βαθύτερου, δημιουργικού, ζωντανού εαυτού του (Goodwin, A. ,στην Pallaro (ed.) 2007, σελ.369). Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα την ενδυνάμωση της εμπιστοσύνης στην «μνήμη του σώματος» (“body memory”, Penfield, K. 1992, σελ. 168) και στα μηνύματά του, την αδιαμφισβήτητη βιωματική γνώση της εσωτερικής πραγματικότητας, και συγχρόνως την «εκπαίδευση» του ατόμου να «επιστρέφει» στο σώμα του – την αλήθεια του δηλαδή – όταν οι σκέψεις και τα λόγια μπερδεύουν περισσότερο παρά βοηθάνε. Λόγω της μόνιμης πίεσης να συνδεθούν, τα συναισθήματα τείνουν να εισβάλουν και να διασπούν την σκέψη μας. (Dr. Janov, A. σελ. 278, Πρωτογενής Θεραπεία).
Στην Χοροθεραπεία το μέσο σύνδεσης είναι το σώμα, η αναπνοή και οι αισθήσεις. Ο Janov γράφει ότι χωρίς πραγματική σύνδεση δεν υπάρχει σημαντική αλλαγή στο συμπαθητικό – παρασυμπαθητικό νευρικό σύστημα, στον δεξιό και αριστερό εγκέφαλο (Dr. Janov Α, σελ. 288, Προτωγενής Θεραπεία). Όταν λοιπόν το άτομο έρχεται σε επαφή με το σώμα, τα συναισθήματα και τις σκέψεις, όπως αυτά εκδηλώνονται και βιώνονται ψυχοσωματικά η αλλαγή είναι βαθιά και σε όλα τα επίπεδα. Οι συνειδητοποιήσεις που απορρέουν από την δουλειά με το σώμα έιναι αδιαμφισβήτητες και επιφέρουν βαθιά αλλαγή στον τρόπο αντίληψης της εσωτερικής και εξωτερικής πραγματικότητας.
Βιβλιογραφία:
Goodwin, A. (2007) Authentic Movement: From Embryonic Curl to Creative Thrust, in Pallaro, P. (ed.) Authentic Movement: Moving the Body, Moving the Self, Being Moved. London and Philadelphia: Jessica Kingsley Publishers
Payne, H. (ed.) (1992), Dance Movement Therapy: Theory and Practice. London: Routledge
Penfield, K. (1992) Individual Movement Psychotherapy: Dance Movement Therapy in private practice, in Payne, H. (ed.) Dance Movement Therapy: theory and practice. London: Routledge
Dr. Janov, A. (2007), Πρωτογενής Θεραπεία. Εκδόσεις Έσοπτρον
Αναστασία Νικολίτσα
Χοροθεραπεύτρια
ΜΑ in Dance Movement Therapy
Laban Centre / City University, London
Η αποτελεσματικότητα της Χοροθεραπείας έγκειται στο ότι συμπεριλαμβάνει το σώμα στην διαδικασία εξερεύνησης, έκφρασης, εκτόνωσης και μετασχηματισμού των συναισθημάτων. Στην Χοροθεραπεία ο θεραπευόμενος «πλησιάζει τον εαυτό του», με ασφάλεια, μέσα από το σώμα και την αυθόρμητη κίνηση, και βρίσκει έναν ανεκτίμητο θησαυρό: την βίωση του βαθύτερου, δημιουργικού, ζωντανού εαυτού του (Goodwin, A. ,στην Pallaro (ed.) 2007, σελ.369). Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα την ενδυνάμωση της εμπιστοσύνης στην «μνήμη του σώματος» (“body memory”, Penfield, K. 1992, σελ. 168) και στα μηνύματά του, την αδιαμφισβήτητη βιωματική γνώση της εσωτερικής πραγματικότητας, και συγχρόνως την «εκπαίδευση» του ατόμου να «επιστρέφει» στο σώμα του – την αλήθεια του δηλαδή – όταν οι σκέψεις και τα λόγια μπερδεύουν περισσότερο παρά βοηθάνε. Λόγω της μόνιμης πίεσης να συνδεθούν, τα συναισθήματα τείνουν να εισβάλουν και να διασπούν την σκέψη μας. (Dr. Janov, A. σελ. 278, Πρωτογενής Θεραπεία).
Στην Χοροθεραπεία το μέσο σύνδεσης είναι το σώμα, η αναπνοή και οι αισθήσεις. Ο Janov γράφει ότι χωρίς πραγματική σύνδεση δεν υπάρχει σημαντική αλλαγή στο συμπαθητικό – παρασυμπαθητικό νευρικό σύστημα, στον δεξιό και αριστερό εγκέφαλο (Dr. Janov Α, σελ. 288, Προτωγενής Θεραπεία). Όταν λοιπόν το άτομο έρχεται σε επαφή με το σώμα, τα συναισθήματα και τις σκέψεις, όπως αυτά εκδηλώνονται και βιώνονται ψυχοσωματικά η αλλαγή είναι βαθιά και σε όλα τα επίπεδα. Οι συνειδητοποιήσεις που απορρέουν από την δουλειά με το σώμα έιναι αδιαμφισβήτητες και επιφέρουν βαθιά αλλαγή στον τρόπο αντίληψης της εσωτερικής και εξωτερικής πραγματικότητας.
Βιβλιογραφία:
Goodwin, A. (2007) Authentic Movement: From Embryonic Curl to Creative Thrust, in Pallaro, P. (ed.) Authentic Movement: Moving the Body, Moving the Self, Being Moved. London and Philadelphia: Jessica Kingsley Publishers
Payne, H. (ed.) (1992), Dance Movement Therapy: Theory and Practice. London: Routledge
Penfield, K. (1992) Individual Movement Psychotherapy: Dance Movement Therapy in private practice, in Payne, H. (ed.) Dance Movement Therapy: theory and practice. London: Routledge
Dr. Janov, A. (2007), Πρωτογενής Θεραπεία. Εκδόσεις Έσοπτρον
Αναστασία Νικολίτσα
Χοροθεραπεύτρια
ΜΑ in Dance Movement Therapy
Laban Centre / City University, London
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου
Άφησε το σχόλιο σου